ವೃಧ್ಧಾಪ್ಯ ಶಾಪವಲ್ಲ
"ಯದ್ ಭಾವಂ ತದ್ಭವತಿ" ಎನ್ನುವುದು ಉಕ್ತಿ. ಇದರಂತೆ ಮಾನವರು ತಾವು ಏನನ್ನು ನೆನೆಸುತ್ತಾರೋ ಅದೇ ಆಗುತ್ತಾರಂತೆ. ನೀವು ಪದೇ ಪದೇ " ನನ್ನ ಕೈಲಿ ಈ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ" ಎಂದು ನಿಮಗೇ ನೀವು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ನಿಜವಾಗಲೂ ಆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಕ್ಷಮತೆ ಕರಗಿ, ಆ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಲಾಗದಂತಹ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ತಲುಪುತ್ತೀರ. ನಿಮ್ಮ ಕ್ಷಮತೆಗೆ ಮೀರಿದ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು,ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಭಾವ, ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆಗಳಿಂದ ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದು.
ಈ ಭೂಮಿಯಮೇಲೆ ಇರುವುದಷ್ಟೇ ಜೀವನವಲ್ಲ. ವೃಧ್ಧಾಪ್ಯವೆಂದರೆ ಉಪಯುಕ್ತ ಜೀವನದ ಅಂತ್ಯವೆಂದು ಅರ್ಥವಲ್ಲ. ವೃಧ್ಧಾಪ್ಯ ಬಂದರೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಿ, ವಿರೋಧಿಸಬೇಡಿ. ಏಕೆಂದರೆ ವೃಧ್ಧಾಪ್ಯದಲ್ಲಿ ಬೇರೇನನ್ನೋ ಕಲಿಯುವ ಸದವಕಾಶ ಒದಗಿ ಬರುತ್ತದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯಬೇಕು. ಹೊಸತಾದುದೇನನ್ನೋ ಕಲಿಯುವ ಅವಕಾಶ ದೊರಕುತ್ತದೆ. ಹುಟ್ಟು,ಬೆಳವಣಿಗೆ,ಜೀವನ, ವೃಧ್ಧಾಪ್ಯವನ್ನು ಸಮಭಾವದಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಮತ್ತು ಸಾವನ್ನು ಅದೇ ಸಮಭಾವದಿಂದ ರಾಜಾರೋಷವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಕಲಿತುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಬದುಕಿನ ಎಲ್ಲಾ ಮಜಲುಗಳೂ ಜಗಮಗಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮಜಲೂ ತನ್ನದೇ ಆದ ವೈಶಿಷ್ಟತೆಯನ್ನು ಬೆಳಗುತ್ತದೆ. ವಯಸ್ಸು ನಮ್ಮನ್ನು ಮುದುಕರನ್ನಾಗಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮನ್ನು ಮುದುಕರನ್ನಾಗಿಸುವುದು ನಮ್ಮ ಮನೋಭಾವ. ಪ್ರಶ್ನೆ ಏನೆಂದರೆ, ನಾವು ನಲವತ್ತು ವರ್ಷದ ಮುದುಕರಂತೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತೇವೆಯೋ ಅಥವಾ ಎಂಬತ್ತು ವರ್ಷದ ಯುವಕರಂತೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತೇವೆಯೋ ಎಂಬುದು.
ಜೀವನದ ಅನುಭವಗಳು ಹತ್ತು ಹಲವಾರು. ಒಮ್ಮೆ ಅದು ಚೈತನ್ಯದ ಬುಗ್ಗೆಯಾದರೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಬತ್ತಿದ ಸೆಲೆಯಂಥಹ ಅನುಭವ. ಕೆಲಕಾಲಕ್ಕೆ ಜೀವನ ಹಚ್ಚ ಹಸಿರಾದ, ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಹೂ ಹಣ್ಣುಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ, ಸಂಬಂಧಗಳ, ಸಡಗರದ ಮತ್ತು ಸಂಭ್ರಮದ ಭಾವಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದಂತೆ ಅನಿಸಿದರೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ, ಬರಡು ಬರಡಾಗಿ, ಬತ್ತಿದಂತಾಗಿ, ಎಲ್ಲವೂ ಖಾಲಿಯದಂತಾಗಿ, ಜೀವನಕ್ಕೆ ಕಾರ್ಮೋಡ ಮುಸುಕಿದಂತಾಗಿ ತೋರುತ್ತದೆ. ಸಂತೋಷದ ಗಳಿಗೆಗಳು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಸರಿದು ಆಳವಾದ ಒಂಟಿತನ ಆವರಿಸಿ, ನಿರುತ್ಸಾಹದ ಕೂಗು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸಿದಂತಾಗಿ, ದುಃಖ ಮತ್ತು ನೋವಿನ ಕಡಲಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಸಂತೋಷದಿಂದ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಆನಂದವನ್ನು ಹಂಚಿವ ಹೃದಯವೇ ಕಲ್ಲಾಗಿ ಆಂತರ್ಯದಲ್ಲಿ ಒತ್ತಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ನೋವಿನ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಜೀವನದ ಎಲ್ಲಾ ಬಣ್ಣಗಳೂ ಕೊಚ್ಚಿ ಹೋದಂತಾಗುತ್ತದೆ.
ನಾವುಗಳು ಎಷ್ಟೋಬಾರಿ ಸ್ವಾನುಕಂಪ ಮತ್ತು ಗೋಳಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುತ್ತೇವೆ. " ಅಯ್ಯೋ, ಆ ದೇವರು ನಮಗೇ ಯಾಕೆ ಹೀಗಾಗಲು ಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಈ ದರಿದ್ರ ಬಾಳಿನ ಅರ್ಥವಾದರೂ ಏನು" ಎಂದು ಗೋಳುತ್ತೇವೆ. ಬದಲಿಗೆ, ನಾವು ಸ್ವಾನುಕಂಪವನ್ನು ಮತ್ತು ಸ್ವಕರುಣೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವೇ ಗುಣಪದಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಹೃದಯದ ಒಳಗುಟ್ಟನ್ನು ಮಾತನಾಡಲು ಬಿಟ್ಟು ಅದಕ್ಕೊಂದು ಸಾಂತ್ವನದ ಆಲಿಕೆಯನ್ನು ಕೊಡಬೇಕು. ಮನಸ್ಸಿನ ಮುರಿದ ಕನಸುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದ ಕೇಳಬೇಕು. ನಾವು ನಮ್ಮದೇ ಆದ ಸಾಧನೆಗಳು ಮತ್ತು ಜಾಣ್ಮೆಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ನಮ್ಮಲ್ಲಿರತಕ್ಕ ಸುಗುಣಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ಕ್ಷಮತೆಯನ್ನು ನಾವೇ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ನಮ್ಮ ನಕಾರಾತ್ಮಕ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಆತ್ಮ ವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಲ್ಲಿ ನಾವು ಏನಾಗಬೇಕೋ ಅದಾಗಬಹುದು. ಜೀವನವೇ ಒಂದು ಪಾಠಶಾಲೆ ಮತ್ತು ಅನುಭವವೇ ಗುರು.
ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಾವು ಪಡೆದುಕೊಂಡದ್ದೆಷ್ಟು ಎಂಬುದನ್ನು ಎಣಿಸಿ ನೋಡಿದಾಗ ಕಳೆದುಕೊಂಡದ್ದು ಗೌಣವಾಗಿ ಕಾಣಬೇಕು.
ಎಷ್ಟೇ ಕಷ್ಟವಾದರೂ ಜೀವನ ಸುಂದರ. ಎಷ್ಟೇ ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದರೂ ಜೀವನ ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟ. ಈ ವಿಡಂಬನೆಯು ಹೃದಯವನ್ನು ಮುಕ್ತವನ್ನಾಗಿಸಿ ಕರುಣೆ ಮತ್ತು ಅನುಕಂಪವನ್ನು ತುಂಬುತ್ತದೆ. ಸುಖದ ನುಣುಪಾದ ಸೋಪಾನದ ಮೇಲೆ ನೀವು ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ತಟ್ಟಂತ ನೀವು ಕಲ್ಲು ಮುಳ್ಳುಗಳ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಬೀಳಬಹುದು. ನಿಮಗೊಂದು ಉಪಯುಕ್ತ ಜೀವನ ಇದೆ. ನೀವು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಬೇಕಾಗಿ ಎಲ್ಲರಿಂದಲೂ ಹೊಗಳಿಕೆಗೆ ಪಾತ್ರರಾಗಿದ್ದೀರಿ ಎಂಬ ಒಂದು ಸುಂದರ ಅನುಭವದಲ್ಲಿರುವಾಗಲೇ, ವಿಧಿಯ ಒಂದು ತಿರುವಿನಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ತಾರುಮಾರಾಗಿ ತಟ್ಟೆಂದು ನೀವು ಎಲ್ಲಾ ಕಳೆದುಕೊಂಡು, ನಿರಾಶರಾಗಿ, ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ ಜೀವನದ ಒಂದು ತಿರುವಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತಂತಹ ಭಾವ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಆವರಿಸುತ್ತದೆ. ಬಹುಷಃ ನಿಮ್ಮ ಜೀವನ ಸಂಗಾತಿಯನ್ನು ನೀವು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿರಬಹುದು, ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಸಂಭಂದಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಮಾದಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ, ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರೊಡನೆ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಸಂಭಂಧಿಕರೊಡನೆ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಡಿದ್ದೀರಿ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಒಂಟಿತನ ಕಾಡುತ್ತದೆ. ಯಾರಿಗೂ ಬೇಡವಾದಂತವರಾಗಿ ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲದವರಂತ ಭಾವನೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಆವರಸಿಕೊಂಡಂತಾಗಿದೆ.
ಇಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದುಃಖದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದವರಂತಾಗದೆ, ಸ್ವಾನುಕಂಪದಲ್ಲಿ ತೊಳಲಾಡದೆ, ವೃಧ್ಧಾಪ್ಯವೂ ಒಂದು ಅವಕಾಶವೆಂದು ಅರಿತು ಶಾಂತತೆಯಿಂದ ಧ್ಯಾನಮಗ್ನರಾಗುವುದರಿಂದಲೋ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಿಂದಲೋ ಆತ್ಮಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬಹುದಲ್ಲವೇ? ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಷ್ಟೇ ನೀವು ನಿಮ್ಮದೇ ಸಾಂಗತ್ಯವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ. ಬದಲಾದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಷ್ಟವಾದರೂ, ನೀರು ಯಾವ ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಆ ಪಾತ್ರೆಯ ಆಕಾರವನ್ನೇ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ, ನೀವಿರುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷದಿಂದಿರಲು ಪ್ರಯತ್ನಪಟ್ಟರೆ, ಶೇಷ ಜೀವನವನ್ನು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪ್ರಯಾಣದಂತೆ, ನಂಬಿಕೆಯ ಹಾಯಿಯನ್ನು ವಿಧಿಯಂಬ ಗಾಳಿಗೊಡ್ಡಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಹೋಗಬಹುದು.
ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರರ ಸಹವಾಸದಿಂದ ವಂಚಿತರಾದಂಥಹ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ, ನಿಮ್ಮ ಒಳಗೆ ಇರುವಂಥಹ, ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತನೆಡೆಗೆ ನೀವು ತಿರುಗಬೇಕು. ಏಕಾಂತದಲ್ಲೂ ಎಕಾಂಗಿಯಾಗಿರದೆ, ಆತ್ಮ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡು ಅಂಥರ್ಮುಖಿಯಾಗಿ ಸಂತೋಷಪಡಬೇಕು. ನಿಮಗೆ ಆತ್ಮ ಸಂಬಂಧದಿಂದ ಅಹಂಕಾರ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಏಕಾಂತತೆಯನ್ನು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾ,ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ, ಶೇಷ ಜೀವನವನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಂಡಾಗ, ವೃಧ್ಧಾಪ್ಯ ಹೊರೆ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಪುನ:ಚೇತನ ಗೊಳಿಸಲು ಮತ್ತು ಶೇಷ ಜೀವನವನ್ನು ಹಸನಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನೀವೇನೂ ಚಿಗುರೆ ಮರಿಯಂತೆ ಓಡಲು ಶಕ್ತಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ನಿಮ್ಮ ಅಂಥ:ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿ ಆಮೆಯ ನಡಿಗೆಯಲ್ಲಾದರೂ, ನಕಾರಾತ್ಮಕ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಗೆದ್ದು, ಸಕಾರಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಜೀವನವನ್ನು ಗೆಲ್ಲಬಹುದು.
ಜೀವನದ ಯಾವುದೇ ಸ್ತರದಲ್ಲಿ ನಾವು ಹೊಸದಾಗಿ ಕಲಿಕೆಗೆ ಸದಾ ಸಿದ್ಧರಾಗಿರಬೇಕು. ಹೊಸ ಹೊಸ ಪಾಠಗಳು ನಮಗೆ ಹೊಸ ಹೊಸ ವಿವೇಕವನ್ನು ತರುತ್ತವೆ. ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತೊರೆದು ವಿನಯಿಗಳನ್ನಾಗಿಸುತ್ತದೆ. ಯಾವುದಾದರೂ ವಿಷಯವನ್ನು ಹೊಸದಾಗಿ ಕಲಿಯಲು ಶುರುಮಾಡಿದರೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಉತ್ಸಾಹ ಮತ್ತು ಸಾಹಸ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಇಷ್ಟುದಿನ ಕಳೆದ ಜೇವನದಲ್ಲಿ ನಮಗೇ ನಮ್ಮ ಅಂತರ್ವಾಣಿಯನ್ನು ಕೇಳಲು ಸಮಯವೇ ಸಿಕ್ಕಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ . ಆದರೆ ಈಗ ನಾವು ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ನಾವೇ ಹೇರಿಕೊಂಡ, ಮಾಡಲೇಬೇಕಾದ ದೈನಂದಿನ ಕರ್ತವ್ಯಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತರಾಗಿ ಹೊಸದೊಂದು ಜೀವನಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸಿನ ಕದವನ್ನು ತೆಗೆಯಲನುಕೂಲವಾಗುತ್ತದೆ. ನಮಗೆ ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ನಮಗೇ ಹಿತವಾದಂತಹ ಹವ್ಯಾಸಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಲ್ಲಲಿಕ್ಕೆ ಸಮಯಸಿಕ್ಕಂತಾಗುತ್ತದೆ. ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಇಂಪಾದ ಸುಶ್ರಾವ್ಯವಾದ ಸಂಗೀತದೆಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಸಿ ಅಥವಾ ನಿಮ್ಮಾತ್ಮವನ್ನು ಭಕ್ತಿ ಸಂಗೀತದೊಳಗೋ, ಭಜನೆಗಳಲ್ಲೋ ಮುಳುಗಿಸಿ ಆನಂದಪಡಿ ಅಥವಾ ಮಹಾನ್ ಋಷಿಮುನಿಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಸಿಧ್ಧ ಲೇಖಕರು ನಮಗೆ ನೀಡಿರುವ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಓದು ಅಥವಾ ಅಭ್ಯಾಸದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ಈ ಪ್ರಪಂಚ ಸಂಬಂಧಕ್ಕಿಂತ ಒಂಟಿತನದಲ್ಲೂ ಸುಂದರವಾದ ವಸ್ತುಗಳ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ನೀವು ಪಡೆಯುತ್ತೀರಲ್ಲವೇ?
No comments:
Post a Comment